Leniwiec to zwierzę roślinożerne. Pożywienie leniwców stanowią liście, pędy, kwiaty oraz owoce. Leniwce posiadają wielokomorowy żołądek, w którym znajdują się bakterie odżywiające się celulozą. Temperatura ciała leniwca waha się w przedziale od 30 do 34 °C. Kuna domowa: Kuna domowa odbywa gody. Kuna domowa: Samica kamionki wydaje na świat potomstwo. Kuna leśna: Trwa okres godowy u kuny leśnej Kuna leśna: Rodzą się młode kuny leśnej Łasica pospolita: Trwa okres rui u łasicy, aczkolwiek zdarza się także w innych okresach. Straż Dla Zwierząt w Polsce – numer alarmowy (022) 353-50-60, jeśli chcesz zgłosić przypadek zaniedbania zwierzęcia przez właściciela. Schronisko dla zwierząt – jeśli znajdziesz zbłąkane zwierzę, możesz zgłosić je np. Straży Miejskiej, ale możesz również skontaktować się ze znajdującym się w Twoim pobliżu Psowate - Jenot charakterystyka. Jenot (Nyctereutes procyonoides), znany również jako szop usuryjski, junat, lis japoński, kunopies, magnut lub tanuki, to zwierzę z rodziny psowatych ( Canidae ), wywodzące się z terenów wschodniej Azji. Ten ssak jest jedynym, zachowanym przedstawicielem rodzaju Nyctereutes. Jak wygląda dzisiaj Luna z Harry'ego Pottera. Evanna Lynch bardzo mocno angażuje się w akcje charytatywne i społeczne. Od 2015 roku jest weganką, jest aktywistką działającą w obronie praw Kuna domowa jest zwierzęciem niewielkim, a przy tym bardzo zwinnym. Zgodnie z zasadą, że “lepiej zapobiegać niż leczyć”, można się ustrzec jej zamieszkaniu w budynku. W tym celu należy skontrolować dom pod kątem wszelkich otworów, którymi zwierzę mogłoby się dostać do środka. . Szkodniki w ogrodzie potrafią przyprawiać o zawrót głowy. Kret czy kuna to jedne z najczęściej spotykanych, które powodują znaczące szkody. Jak je rozpoznać i zwalczać? Przedstawiamy praktyczny poradnik. Szkodniki w ogrodzie Niewątpliwie zmorą wielu ogrodników są nie tylko susze, nadmierne opady, ale też szkodniki roślin, takie jak mszyce, biedronki czy turkuć. Są jednak również nieco większe szkodniki, które choć niewielkie w swoich rozmiarach, potrafią powodować duże szkody. Do takich zwierząt należą: kunakretnornica. Różnią się między sobą wyglądem i sposobem działania. Różne są więc także metody na pozbycie się ich z ogrodu. Kuna – jak wygląda? Kuna pochodzi z rodziny łasicowatych i w naszym kraju występuje jako kuna domowa lub kuna leśna. Są one łatwe do rozróżnienia, ponieważ kuna domowa ma większą i masywniejszą głowę niż kuna leśna. Ma również jasny nos i bardziej zaokrąglone uszy, a na jej szyi maluje się biała, rozwidlona, sięgająca przednich łap plama. Kuna domowa ma szorstką i szaro-brązową sierść. Leśna kuna natomiast jest wielkości kota, ma wąską głowę i duże oczy oraz ciemny lub wręcz czarny nos. Posiada także trójkątne, lekko zaokrąglone uszy z jasną obwódką. Jej sierść jest miękka i jasnobrązowa lub kasztanowa, a ogon odpowiada długości połowy ciała. Plama na szyi jest żółto-pomarańczowa i nigdy nie sięga przednich łap. Ten szkodnik potrafi się wspinać bez problemu po ścianach domów, przez co znajduje kryjówki np. w dachu. Kuna domowa prowadzi nocny tryb życia, a w ciągu dnia przebywa w stosach drewna, kamieni lub na strychu, w stodole czy piwnicy. Chętnie bowiem przebywa i osiedla się w mieście i w okolicy zabudowań wsi. Jej obecność zauważysz po regularnym znaczeniu odchodami i wydzieliną gruczołów. Da się ją również usłyszeć, ponieważ nocą kuny, biegając np. po dachu, hałasują. Kuna jako szkodnik żywi się owocami, roślinami, a często także myszami, ptactwem domowym i ich jajami. Zasięg nocnych wędrówek kuny może wynosić nawet 30 km. Kret w ogrodzie Kret to kolejny z listy szkodników, znienawidzonych przez ogrodników. Występuje w wielu ogrodach, a jego obecność można zauważyć głównie na podstawie charakterystycznych kopców ziemi na trawnikach lub rabatach. Kret to niewielki w rozmiarach ssak o aksamitnym czarnym futerku. Ma stosunkowo duże, ułatwiające kopanie łapy i małe oczy. Mimo że jest zmorą wielu właścicieli ogrodów, trzeba mieć także świadomość, że jednocześnie bywa pożyteczny, ponieważ zjada ślimaki, pędraki i inne szkodniki. Kret nie zapada w sen zimowy, a w ciągu doby potrafi kopać tunele przez nawet 12 godzin, tworząc kilkukilometrowe podziemne dróżki. Szkodnik pracuje w 3 cyklach w czasie doby – w czasie każdego 8-godzinnego cyklu 4 godziny tworzy korytarze i 4 godziny śpi w gnieździe. Najaktywniejsze są rano. Zwykle kopią korytarze na głębokości 5-10 cm pod powierzchnią. Nornica w ogrodzie – jak ją rozpoznać? Nornica to gryzoń z rodziny chomikowatych, który żyje w lasach, ogrodach i zaroślach polnych. Ma około 10-centymetrowy tułów i 5-centymetrowy ogon, zaokrąglone uszy i lekko wydłużony pyszczek. Jego futro przyjmuje barwę szarą z rudym odcieniem na grzbiecie. Nornica nie zapada w sen zimowy, prowadzi wieczorno-nocny tryb życia, ale także w dzień szuka czasem pożywienia. Potrafi wspinać się po drzewach i budować system podziemnych korytarzy. Wiosną żywi się siewkami roślin, ziołami i trawą, latem natomiast pączkami, owocami, nasionami, mchem i grzybnią. Z kolei zimą pozostaje jej jedynie kora drzew. Oprócz tego, przez cały rok zjada pająki, robaki i owady, czasem również jaja ptaków. Obecność nornicy w ogrodzie zauważysz po uszkodzonej korze drzew i krzewów oraz powyjadanych kłączach, cebulach kwiatowych i bulwach. Jak się pozbyć szkodników z ogrodu? Szkodniki w ogrodzie to nie jest łatwy temat. Są jednak skuteczne sposoby na to, by pozbyć się niektórych z nich. Jak odstraszać kunę? Ponieważ kuna jest pod ochroną, a więc jej celowe okaleczanie i chwytanie jest zabronione, trzeba wiedzieć jak umiejętnie i bez szkody dla zwierzęcia się go pozbyć. Oczywiście można stosować pułapki po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń i odpowiednio sprawdzone pod kątem bezpieczeństwa. Wówczas bez szkody dla życia kuny można ją łapać i przesiedlać w nowe środowisko. Kunę można także odstraszać. Po pierwsze warto jednak sprawdzić którędy kuna dostaje się do naszej piwnicy lub na strych. Być może problem rozwiąże załatanie dziur w podbiciu dachowym. Warto również odciąć kunie drogę do kryjówki – jeśli wspina się ona po elewacji, a ułatwia jej to pnąca roślinność, można rozważyć jej wycięcie. Powinieneś również zamknąć kryjówkę od wewnątrz – specjalną siatką o drobnych oczkach, kawałkiem blachy itp. Przed wykonaniem tej czynności upewnij się, że kuna nie została w kryjówce. Gdy to nie pomaga, kunę można zwalczać takimi środkami jak: aparaty odstraszające – działa emitując ultradźwięki, których kuny nie lubiąpastuch elektryczny – kuna uczy się, podobnie jak krowa, że zbliżając się np. do strychu lub próbując wejść pod maskę samochodu, otrzymuje nieprzyjemny impuls elektrycznyśrodki zapachowe i naftalina – nieprzyjemne dla kuny środki, zwykle w formie sprayugłośna muzyka i drażniące odgłosy (np. przesuwanie mebli) – kuny nie lubią hałasu, a ponieważ prowadzą nocny tryb życia, głośna muzyka w ciągu dnia lub odgłos przesuwanych mebli skutecznie je odstraszysierść lub włosy – kuny nie lubią zapachów innych zwierząt, więc w miejscu ich przebywania można wyłożyć po prostu ludzkie włosy lub kocią albo psią sierść. Jak zwalczać kreta? Kretom można zapobiegać jeszcze zanim pojawią się na naszym podwórku. Trzeba zadbać o odpowiednie ogrodzenie, najlepiej na głębokość minimum 60 cm – kret zwykle nie kopie w głębszej ziemi. Ważne, by był to betonowy fundament lub kamienna opaska wokół całej działki. Możesz też użyć pionowej i poziomej siatki przeciw kretom. Zwykle mają one oczka o wielkości 1,5 cm, przez co nie pozwalają kretom na przedostanie się do ogrodu. Siatki poziome należy wyłożyć i przykryć około 10-centymetrową warstwą ziemi, a pionowe – wkopać wokół całej działki na głębokość około 60 cm. Jeżeli mimo to w ogrodzie pojawił się kret, należy sięgnąć po inne metody: odstraszające zapachy – np. kwas masłowy lub szmatka nasączona aromatyczną substancją włożona w otwory wejściowe korytarzy sprawią, że wyczulony węch kreta z pewnością tego nie zniesie i każe mu się wynieśćserwatka i maślanka – zmieszane i wlane do otworu wejściowego do korytarzaalkohol – kret nie znosi alkoholu, można więc w otwór korytarza wstawić odwróconą butelkę po winie, wódce lub szampanierośliny odstraszające – np. lilie, czosnek, chrzan, szachownica cesarska, czarny bez, mięta pieprzowahałas – zwykłe zabawy dzieci, tupanie po trawniku, urządzenia emitujące dźwięki, czy pręty metalowe wbite w ziemie z zawieszonymi na nich butelkami czy puszkami – to wszystko skutecznie odstraszy kreta, który charakteryzuje się doskonałym słuchem, przez co nie znosi hałasu. Są także metody mechaniczne zwalczania kreta: pułapka rurowa – z obu stron zakończona drzwiczkami otwieranymi jedynie do wewnątrz; taką pułapkę ustaw przy korytarzu kreta i czekaj, aż do niej wejdzieakumulatorowy lub solarny odstraszacz emitujący drgania oraz fale dźwiękowe słyszalne tylko dla kreta i bardzo dla niego nieprzyjemnekarbid i płyny zawierające ten związekgranulaty do trawników wydzielające nieprzyjemny dla kreta zapach, a jednocześnie biodegradowalne i przyjazne środowisku. Są także do wyboru łapki kleszczowe lub świece dymne, ale to metody, które zabijają te zwierzęta, więc po takie środki polecamy sięgać dopiero wówczas, gdy wszystkie inne odstraszacze zawiodą. Jak się pozbyć nornicy? Nornica to szkodnik, którego z pewnością skutecznie odstraszą koty i psy domowe, a także drapieżne ptaki, bociany czy czaple. Jeśli więc zaprosimy je do ogrodu, problem nornicy może być szybko rozwiązany. Dobrym sposobem na nornice jest także sadzenie roślin o odstraszającym zapachu. Należą do nich czosnek, rumianek, mięta, korona cesarska, gorczyca, wilczomlecz, a także czarna porzeczka. Sprawdzą się również urządzenia emitujące nieprzyjemne dla nornicy dźwięki oraz wkładanie do tuneli nornicy ząbków czosnku lub liści orzecha włoskiego. Pomocne w walce z nornicą jest także przekopywanie gleby i usuwanie chwastów. Jak więc łatwo zauważyć, istnieje cały szereg naturalnych metod zwalczania szkodników w ogrodzie. Wówczas możemy skutecznie odstraszyć te zwierzęta i sprawić, że nie będą chciały wracać do naszego ogrodu. W ostateczności, jeśli wszystkie inne metody się wyczerpią, wówczas pozostają metody mechaniczne. Kuna domowa to niewielki i puszysty drapieżnik, który może zrobić dużo zamieszania. Uwielbia wić sobie gniazdko w naszych ogrodach, poddaszach i garażach. To bardzo inteligentny ssak, którego nie jest łatwo wypędzić z domu. Jak rozpoznać jej obecność? Odpowiadamy! Jak wygląda kuna domowa? Kuna domowa, zwana kamionką, jest podobna do kuny leśnej, jednak głowę ma bardziej masywną, krótsze i bardziej zaokrąglone uszy oraz jasny nos. Charakterystyczna plama na szyi jest koloru białego, rozwidlona i sięga aż przednich łap. Zwierzę może mieć 50 cm (bez ogona). Ma ostre zęby, silne łapki, doskonale się wspina i potrafi skakać na wysokość 3 metrów! Od kuny leśnej odróżnia ją biała plama na piersi (kuna leśna ma plamę w kolorze żółtym). Ten uroczy ssak uwielbia urządzać się na naszych poddaszach, strychach i w ogrodach…czyniąc duże szkody. Jak rozpoznać obecność kuny domowej? Bardzo łatwo można zauważyć, że na naszym strychu zadomowiła się kuna. Szkodnik zazwyczaj bardzo hałasuje, zwłaszcza nocą. Jego działania mogą budzić domowników, co od razu pozwoli zauważyć, że w naszym domu pojawił się mały ssak. Kuna domowa jest też bałaganiarzem, zostawia za sobą resztki pożywienia (żaby, gryzonie a nawet ptactwo) oraz odchody o nieprzyjemnym zapachu. Jakie szkody powinny nas przekonać, że mieszkamy z kuną? Przegryzione kable, zniszczona izolacja cieplna czy folia dachowa. Kunę domową koniecznie trzeba przepędzić, inaczej nasze poddasze po około 3 latach będzie wymagało gruntownego remontu. Na stronie znajdziecie sprawdzone sposoby na odstraszenie kuny. Co warto wiedzieć o kunie domowej? Kuna domowa słynie z prowadzenia nocnego trybu życia. W przeciwieństwie do swojej krewniaczki, kuny leśnej, chętnie osiedla się w pobliżu zabudowań na wsi i w mieście. Dzień spędza w kryjówce na strychu, w stodole, piwnicy, stosach drewna albo kamieni. Przepada też za skalnymi szczelinami. Swój rewir odwiedza i regularnie znaczy odchodami oraz wydzieliną gruczołów. Stałe kryjówki z wejściami, na przykład przez szczeliny w dachu, są dla niej nietrudne do odkrycia. Również wspinaczki nie stanowią problemu, łatwo będzie w stanie pokonać w górę i w dół ściany domów. Jej nocne zachowanie, pełne hałasów sprawia, że mieszkańcy mają dość. Hałas nasila się w określonych porach roku, głównie w letnim okresie godowym. Kiedy małe drapieżniki stają się uciążliwe, albo zaczynają wyrządzać szkody (zwłaszcza w samochodach), nie pozostaje nic innego, jak zniechęcić je do wspólnego mieszkania. Środowisko życia kuny domowej Kuna domowa zamieszkiwała pierwotnie lasy, jednak wraz z pojawieniem się ludzkich siedzib upodobała sobie pobyt w ich pobliżu. Korzyści z ludzkiego sąsiedztwa pierwsze odkryły zapewne myszy i szczury, a kuny podążyły za nimi. Kuna domowa preferuje stajnie, stodoły, strychy domów, ogrody, zwały kamieni, jak również stosy drewna i gałęzi. Kuna domowa – czym się żywi? Kuna domowa dzięki mieszkaniu wśród ludzi, włączyła do swojego menu ptactwo domowe oraz ich jaja. Żyjąc na wsi, po wtargnięciu do kurnika kuna dokonuje zupełnego pogromu, a uciekające w pogromie ptaki pobudzają drapieżnika do chwytania oraz zabijania. Kuna należy do zwierząt, które nie tylko są przebiegłe, ale również inteligentne. Posiadając nadmiar pożywienia, bardziej niż prawdopodobne jest to, że zrobi sobie zapasy. Jesienią chętnie będzie żywić się owocami oraz jagodami, szczególnie lubi wiśnie oraz śliwki. Jej dzienne zapotrzebowanie wynosi 100-200 g. Kuna domowa to uroczy ssak, którego obecność warto zauważyć jak najszybciej, by uniknąć późniejszego remontu oraz innych nieprzyjemności związanych z jego pobytem. Całe szczęście, że ten uroczy szkodnik wieloma sygnałami uświadamia nas o swojej obecności. Ostatnio zmieniany piątek, 04 grudzień 2020 14:14 Kuna domowa to mały, drapieżny ssak bytujący w pobliżu ludzkich siedzib. Mimo że zwierzę poluje na myszy i szczury, to może również przynieść wiele szkód. Jeśli uwije sobie gniazdko w naszym ogrodzie, na poddaszu lub w garażu, nie będzie ją łatwo przegonić. Jak rozpoznać, czy nasz niechciany lokator to kuna? Można poszukać jej odchodów. Jak wyglądają odchody kuny? Jak wygląda kuna domowa i skąd wiadomo, że jest w naszym domu? Kuna domowa należy do rodziny łasicowatych i jako jedyny gatunek z tej rodziny osiedla się w pobliżu ludzkich siedzib. Można ją spotkać w całej Polsce. Zwierzę ma długi tułów i dość krótkie nogi oraz puszysty, długi ogon. Osiąga około 50 cm długości (bez ogona) i waży zwykle od 1 do 2,5 kg. Kuna domowa ma szarobrązową sierść, a na szyi białą plamę, która rozwidla się i sięga do przednich łap. Jesli wieczorami słyszymy odgłosy chrubotania, przeciągania, stukotu może to znaczyć, że w naszym domu zadomowiła się kuna. Jest to niebezpieczne, ponieważ gryzonie te powodują straty w warstwie izolacyjnej. Należy niezwłocznie wezwać specjalistę do spraw deratyzacji lub wstępnie ocenić stan części nieużytkowej poddasza (jeśli mamy do niej dostęp) i zweryfikować występowanie odchodów. Można także próbować ocenić czy na śniegu (w okresie zimowym) widoczne są ślady łap. Kuna silnie przywiązuje się do swojego terytorium i regularnie znaczy swój teren wydzieliną gruczołów oraz odchodami. Odchody kuny mają charakterystyczny wygląd, dzięki czemu łatwo rozpoznać „naszego lokatora”. Ponadto w pomieszczeniu, gdzie kuna bytuje, powinien być odczuwalny intensywny gryzący zapach moczu. Odchody znajdziemy przede wszystkim na wełnie lub wykończeniu części nieużytkowej strychu. Co więcej, w okresie największej aktywności zwierząt, czyli w lecie, gdy kuny mają okres godowy oraz w okresie, kiedy młode zaczynają zabawę, kuny zachowują się hałaśliwie. Co kuna robi w dzień? Kuna domowa zwykle żyje samotnie, a w pary łączy się tylko w okresie godowym od czerwca do sierpnia. W tym też okresie można zwierz eta spotkać w ciągu dnia, gdy przebiegają przez nasze podwórka. Dzieje się tak, ponieważ okres letni dostarcza kunie największej ilości pokarmu (różnego rodzaju owoce jak jagody, maliny, wiśnie, pisklaki czy myszy). Poza okresem rozrodczym kuna w ciągu dnia śpi, a jej aktywność zwiększa się znacząco w nocy, gdy poluje. Pinterest Kuna - sposoby na pozbycie się szkodnika Kuna domowa - co to za zwierzę? Kuna domowa, zwana także “kamionką”, jest małym ssakiem drapieżnym należącym do rodziny łasicowatych. Okres życia kuny to około 10 lat, chociaż znany jest przypadek, gdzie kuna żyła aż 18 lat. Kuny domowe występują naturalnie na terenie Europy, Ameryce i wielu regionach Azji. W Europie nie spotkamy tego ssaka jedynie na wyspach Brytyjskich oraz chłodniejszych lokalizacjach, takich jak kraje Skandynawskie, Estonia, północna część Rosji oraz Dania. Kuna nie występuje również na wyspach Morza Śródziemnego. Obecnie kuny domowe żyją głównie w budynkach oraz obiektach, które są rzadko odwiedzane przez ludzi (budynki gospodarcze, szopy, strychy i ruiny). Jak wygląda kuna domowa? Jak ją rozpoznać? Kuna domowa może mieć różne barwy szaty - od barwy ciemnobrązowej, po szarość. Cechą charakterystyczną jest znajdują się na podgardlu kuny pasek przypominający biały krawat, który ciągnie się po klatkę piersiową. Zdarzają się jednak wyjątki, gdzie kuna nie posiada tego znaku szczególnego. Kuny nie posiadają owłosienia na podeszwach łap, a miękkość poduszek sprawia, że zwierzę to porusza się bardzo cicho. Pod względem rozmiarów kamionka jest podobna do kota, ale jest smuklejsza. Kuna domowa ma około 50 cm długości (bez ogona). Ciekawostką jest fakt, że kamionka potrafi skakać na odległość 3 metrów. Ponadto doskonale się wspina, przez co wystarczy szczelina w dachu, aby kuna zadomowiła się na strychu. Posiada również bardzo ostre zęby i silne łapy. Kuna domowa - czym się żywi? Kuna domowa spożywa zarówno pokarmy roślinne, jak i zwierzęce, w zależności od ich dostępności. Najczęściej jednak żywi się ptakami, gryzoniami i ptasimi jajami. Kuny porywają także małe zwierzęta hodowlane, takie jak króliki czy kurczaki. Latem natomiast żerują na płazach oraz jaszczurkach. Z kolei spośród owoców szczególnie preferują owoce leśne, borówki, maliny, śliwki i czereśnie. Kuna domowa a leśna oraz inne gatunki Oprócz kuny domowej w naturze występują kuny leśne, amerykańskie, japońskie, rybożerne, tamilskie i żółtogardłe. W Polsce spotyka się jednak tylko kuny domowe i leśne, dlatego skupimy się na tych gatunkach. Jak wygląda kuna leśna i czym różni się od domowej? Kuna leśna jest przede wszystkim większa od domowej. Nie posiada również białego paska na podgardlu ciągnącego się do klatki piersiowej, ale żółtą (a nawet pomarańczową) plamę na szyi. Łapki są mocno owłosione. Ma także inny kolor futra, który zmienia się wraz z porami roku. Latem futro jest krótkie i matowe, a zimie puszyste i błyszczące. Jego barwa jest ciemniejsza od futra kuny domowej. Jak rozpoznać, czy na strychu zadomowiła się kuna? Aktywność kuny możemy bardzo łatwo rozpoznać. Na poddaszu hałasuje, niszczy izolacje, przegryza kable, brudzi. Jeśli kuna znajduje się na poddaszu, poznamy to np. po obecności odchodów o bardzo nieprzyjemnym zapachu. W okolicy mogą znajdować się martwe ptaki, gryzonie i inne małe zwierzęta (kuny żywią się nimi i przynoszą je w pobliże swojej kryjówki na później do spożycia). W materiale na dachu mogą występować dziury - to bardzo charakterystyczna oznaka obecności kuny w domu. Ponadto zwierzęta te hałasują, strącając przedmioty lub wydając syki. Kuna może zdradzić swoją obecność także poza domem, np. przegryzając przewody w samochodach. Gdy próby pozbycia się kuny są nieskuteczne… Dlaczego tak się dzieje? Zapewne zadomowiła się u Was kuna i nie potraficie jej wywabić, skoro czytacie niniejszy artykuł. Pułapka kupiona, odstraszacz także, ale kuna nadal nie chce opuścić poddasza… Problem z pozbyciem się tego zwierzęcia jest dwojaki: po pierwsze kuny charakteryzują się neofobią, czyli innymi słowy - boją się nowości. Jeśli w pobliżu pojawi się nowy przedmiot (np. odstraszacz czy pułapka), będą unikać konfrontacji z nim. Jednak z czasem kuna może oswoić się z owym przedmiotem, przez co nie będzie już skuteczny. Drugim problemem jest wrażliwość kuny na zapachy. W internecie wiele pisze się o niesamowitym działaniu odstraszającym rozbitych jajek. Jest to co prawda jedna ze skutecznych metod, ale wyłącznie wtedy, gdy nie umieścimy go gołą ręką. Jeśli nie zastosujemy tej zasady, kuna wyczuje zapach człowieka i ominie jajko szerokim łukiem. Pinterest Kuna domowa - sposoby na pozbycie się Jakie są skuteczne sposoby na kunę? 1. Sposób na kunę - preparaty zapachowe Kuny posiadają bardzo czuły węch, co warto wykorzystać przeciwko tym szkodnikom. Odstraszająco może zadziałać np. zapach sierści psa. Na rynku dostępne są gotowe preparaty zapachowe w płynie, które odstraszą zarówno kuny, jak i inne gryzonie. Przyjęło się również, że kunę odstraszy zapach kostki do WC. Jest to skuteczne rozwiązanie pod warunkiem, że na kostce nie pozostawimy zapachu ludzkiego ciała (musimy zawiesić ją w rękawicach). Należy również co jakiś czas zmieniać zapach (np. raz zapach sierści psa, a następnie kostka WC), aby metody były skuteczne, ponieważ kuna szybko przyzwyczaja się nawet do bardzo nieprzyjemnych woni. 2. Sposób na kunę - żywołapka Pułapka żywołowna często okazuje się nieskuteczna, z powodu niewłaściwego użycia. Pułapka z wabiącym przysmakiem (np. jajkiem czy chlebem z miodem) musi poleżeć na strychu co najmniej kilka dni, aby kuna przyzwyczaiła się do zapachu. Dopiero po czasie, gdy pokarm zacznie znikać, powinniśmy ją odblokować. Należy uważać, aby nie pozostawić ludzkiego zapachu. 3. Sposób na kunę - odstraszacz Skutecznym sposobem może okazać się odstraszacz dźwiękowy. Nie jest to jednak metoda długotrwała, ponieważ kuna w końcu przyzwyczai się do dźwięku. Odstraszacz dźwiękowy może niestety okazać się bronią obosieczną, jeśli posiadamy inne zwierzęta w domu, które również będą słyszeć ultradźwięki. 4. Sposób na kunę - środki domowe Kunę można wypłoszyć przy pomocy środków domowych. Możemy np. rozrzucić (w rękawicach) sierść psa lub kota po poddaszu i wokół domu. Taki zabieg należy co jakiś czas powtarzać, jednak niezbyt długo - kuna przyzwyczai się do sierści i nie będzie jej już straszna. 5. Sposób na kunę - elektryczny pastuch Mniej popularnym sposobem na kunę jest instalacja będą niejako elektrycznym pastuchem. Instalację umieszcza się wzdłuż okapów, zwykle przy rynnach. Prąd emitujący niewielkie napięcie skutecznie da do zrozumienia ssakom, że nie są mile widziane na poddaszu. Najlepsza metoda - zapobieganie! Zobacz, jak zabezpieczyć dach przed kunami Aby uniknąć problemu z kunami w przyszłości, należy dokładnie zabezpieczyć dach i poddasze. I tak kolejno: wszelkie wloty (otwory wentylacyjne) na poddasze lub pokrycie, muszą być zabezpieczone metalowymi taśmami perforowanymi lub stalowymi kratkami. Podobne osłony warto zastosować także wzdłuż szczeliny kalenicowej. Podbitkę dachową lepiej wykonać z drewna, a niżeli z plastiku. Ochronę przed kunami będzie stanowić ponadto ocieplenie nakrokwiowe, które układane jest na sztywnym poszyciu oraz izolowane papą. Poddasze wówczas jest bardzo szczelne i nie ma możliwości, aby cokolwiek dostało się do środka. Ciekawostką jest, że gryzonie i kuny domowe nie lubią styropianiu, szczególnie XPS lub płyt PIR - zdecydowanie wolą miękką wełnę mineralną. Gdy już złapiesz kunę - co z nią zrobić? Kunę po złowieniu należy wywieść jak najdalej to możliwe. Przewożąc ją samochodem, wyściel bagażnik mocną folią, aby zapach kuny nie wniknął w tapicerkę. Pewnego dnia jego życie zostało wywrócone do góry nogami. A to za sprawą niezwykłej przyjaźni. Połączyła ona człowieka i dzikie, drapieżne zwierzę. Co warto wiedzieć o kunieCo warto wiedzieć o kunieW Polsce istnieją dwa gatunki kun. Kuna domowa - występuje praktycznie w całym kraju. Spotyka się ja często na obszarach miejskich, osiedlach, obrzeżach miast, w ruinach, na strychach i innych niezamieszkanych pustostanach. Kuna leśna - głównie znajduje się w lasach, ale może też zasiedla miasta. Są to raczej samotne zwierzęta, broniące swojego terytorium, w pary wiążą się tylko na okres rozmnażania. Ponieważ rozmnożyły się w miastach, często mamy do czynienia z młodymi osobnikami, które straciły rodziców.***Jeżeli znajdziemy małą kunę, która jest jeszcze ślepa i nieporadnie przemieszcza się po ziemi, powinniśmy przekazać ją do najbliższego ośrodka rehabilitacji zwierząt. Tylko tam może liczyć na fachową opiekę i karmienie w sposób, który nie przyzwyczaja do z człowiekiem powinno ograniczać się do minimum. Aby zwierzę z czystym sumieniem można było wypuścić, musi przede wszystkim umieć rozpoznać, zdobyć i zjeść swój naturalny pokarm, być w dobrej kondycji i w odpowiednim wieku (5-6 miesięcy), musi bać się ludzi, psów i pamiętać, że pomoc takim zwierzętom to obowiązek ustawowy Misia towarzyszy mi od ponad 7 lat. Właściwie to mam pewne podejrzenia czy nie powinna zostać przechrzczona na Miśka - uśmiecha się Jerzy Łach, nauczyciel geografii z Bliznego koło Brzozowa, który opiekuje się znalezioną przed wielu laty parówekPewnego razu został wezwany przez woźnego na szkolny strych. - Spostrzegłem bardzo małe, przeraźliwie krzyczące zwierzątko opowiada Łach. - Kuna siedziała skulona w szparze pomiędzy deską, a zakurzoną podłogą. Mój towarzysz dał mi do zrozumienia, że sama się nie wychowa. Wziąłem ją ostrożnie do ręki, starając się nie dotykać jej gołymi rękami. W końcu kuna to dzikie zwierzę. Zabrałem ją w pudełku do mu później donieśli, że matka małej kuny najprawdopodobniej zginęła od uderzenia samochodu. - Pierwszy jej posiłek to woda podawana ze strzykawki - wspomina Łach. - Później już moja mama zaordynowała mleko. Szybko okazało się, że kuny nie trzeba dokarmiać ze strzykawki. Doskonale sobie radziła pijąc z miseczki. Ale przez pierwsze dwa tygodnie byłem niespokojny o jej losy. Nie miałem pojęcia, czy przeżyje, gdy będzie jadła to, co jej podaję. Wkrótce z ulgą stwierdziłem, że jest zdrowa i skora do zaznajamiania się z nowym przysmakiem Miśki są parówki. Zajada też gotowane ziemniaki, pierogi, kluseczki i owoce, szczególnie wiśnie. Jednak muszą być słodkie i dojrzałe. Gwiazda telewizjiZwierzątko szybko się oswoiło i zadomowiło. Swoim wszędobylstwem wzbudzała zainteresowanie Misia była nawet przez chwilę gwiazdą telewizji. Zainteresowała sobą Teleexpress, a nawet stację TVN - mówi z dumą właściciel kuny. Zwierzątko towarzyszy domownikom w pracach domowych i w ogródku. Jak pies, łasząc się, domaga się pieszczot. Lecz jej początkowa wolność, musiała zostać ograniczona. - Któregoś dnia wybrałem się do kina w Rzeszowie. Po powrocie poszedłem do starego domu, gdzie rezydowała Misia, żeby ją nakarmić. Gdy wszedłem, uderzyła mnie podejrzana cisza. Kuna za każdym razem wyczuwała moją obecność i wychodziła mi naprzeciw. Okazało się, że ma mocno uszkodzoną główkę. Doszedłem do wniosku, że uderzył ją człowiek. Od tego momentu zwierzątko przyzwyczajone zostało do mieszkania w klatce, do której - jak zapewnia właściciel - ma cały czas otwarte drzwiczki, aby móc w dużym stopniu nadal cieszyć się swobodą. Dzikie instynktySzybko okazało się także, że drapieżnik zachował swoje pierwotne instynkty. - Misia nie zawsze bywa miła i sympatyczna - przyznaje opiekun. - Zdarzyło się, że któregoś dnia, gdy wszedłem po ciemku do pomieszczenia, w którym się znajdowała, najzwyczajniej w świecie zaatakowała mnie. Czuję, że zrobiła to we własnej obronie, ale mimo to baczniej teraz jej się przyglądam i uważam, żeby w żaden sposób jej nie przestraszyć. Przez ten jej atak mogłem stracić oko. Zwierzątko nie choruje i weszło już na dobre w świat ludzi. Jego opiekun nie może się nadziwić, że udało mu się zaprzyjaźnić z drapieżnikiem- Nigdy nie przypuszczałem, że można udomowić i hodować kunę. Zająłem się nią niejako z konieczności, a zrodziło się pomiędzy nami coś na kształt przyjaźni. Nie wyobrażam sobie codzienności bez tego zwierzątka - podsumowuje nasz rozmówca.

jak wygląda zwierzę kuna